Niet wachten op stabiliteit

Voor een doorverwijzing is het niet nodig om te wachten tot de situatie van het kind stabiel is. Hoewel een stabiele situatie wenselijk is, kan het in sommige gevallen te lang duren of onhaalbaar zijn om een stabiele situatie te bereiken (Bicanic, de Roos et al., 2015). Datzelfde geldt voor veiligheid: bij voorkeur is de situatie waarin het kind zich bevindt voldoende veilig (zie ook de richtlijn Kindermishandeling). Soms is dat niet haalbaar, en dan is het essentieel om snel door te verwijzen en een traumagerichte behandeling te starten. PTSS-symptomen hangen samen met een verhoogde kans op revictimisatie (opnieuw slachtoffer worden), en dat leidt weer tot meer PTSS-klachten. De behandeling helpt om de cirkel te doorbreken. Onderzoek laat zien dat richtlijnbehandelingen voor PTSS veilig en effectief uitgevoerd kunnen worden, óók als het kind zich in een onveilige situatie bevindt (Cohen, Bukstein et al., 2010; Zaghrout-Hodali et al., 2008).

Kortom: het ontbreken van stabiliteit (bijvoorbeeld door de ernst van de problemen, de afwezigheid van een veilige figuur of onveiligheid) en de aanwezigheid van comorbiditeit (bijvoorbeeld van emotieregulatieproblemen) is geen reden om het kind een behandeling te onthouden. Sterker: de jeugdprofessional heeft juist de inspanningsplicht om al het mogelijke te doen om zo veel mogelijk veiligheid en stabiliteit te bereiken.